با عملی شدن هایپرلوپ، می‌خواهیم نگاهی به ۱۰ سیستم حمل و نقل بلندپروازانه دیگر بیندازیم که سعی در ایجاد تغییراتی اساسی در جهان داشتند و شکست خوردند.
چرا سیستم حمل و نقل نوآورانه؟
مهم‌ترین چیزی که هایپرلوپ ایلان ماسک نشان داد، میل سیری ناپذیر انسان به انجام حمل و نقل سریعتر، ارزان‌تر و در عین حال امن‌تر بود. اما این تغییرات اساسی به همین سادگی امکان پذیر نیست. از شروع به کار کردن اتومبیل‌ها تا جت‌های مافوق صوت که زمان سفر از قاره آمریکا به اروپا را به نصف رساندند، روش‌های بی‌شماری برای صنعت حمل و نقل به‌وجود آمد که سعی در همه گیر شدن داشتند و از زمان خود جلوتر بودند اما در قبرستان تاریخ دفن شدند.
در ادامه تعدادی از این پروژه‌های بلندپروازانه و گران‌قیمت را که حاصل رویاپردازی مخترعین آن دوره بوده است را می‌بینید. ایده‌هایی که تاثیرشان بر سیستم حمل و نقل امروزی انکار ناپذیر است.
Image Credit: Wikimedia Common
سال ۱۷۷۶ – لاک پشت آمریکایی، دیوید بانشل
درجریان جنگ‌های استقلال آمریکا، دیوید بانشل اولین کشتی زیر آبی دنیا را ساخت و از آن در جنگ نیز استفاده می‌شد که به آن “لاکپشت آمریکایی” اطلاق می‌گردید؛ به این دلیل که امکان مین گذاری در زیر آب را فراهم می‌آورد، آن هم درحالی که مسافران بر روی عرشه آن بودند. شکل گرد و بدنه‌ی از جنس بلوط امکان بالا آمدن یا غوطه ور شدن در سطح آب و حرکت به عقب و جلو را به آن می‌داد. اتاقک درونی آن قابلیت پر شدن با آب را داشت که امکان کنترل کردن شناور بودن در آب را می‌داد، و یک پروانه که به صورت عمودی در سقف آن قرار داشت تا به بالا آمدن در سطح آب کمک کند.
Image Credit: nycsubway.org
سال ۱۸۷۰ – قطار بادی زیرزمینی، آلفرد بیچ
قبل از افتتاح متروی نیویورک، قطار بادی زیرزمینی با ۹۵ متر طول در سال ۱۸۷۰ افتتاح شد. برخلاف وسایل نقلیه زیرزمینی که از موتورهای معمولی برای حرکت استفاده می‌کردند، طرح “بیچ” بر اساس یک سیستم بادی بود که واگن ها را در تونل به جلو می‌راند. سوالات بسیاری در مورد امکان پیاده کردن این تونل در مقیاس‌های بزرگتر وجود دارد و تاکنون هیچ تونلی مشابه این تونل نساخته اند.
Image Credit: Sunday Post
۱۸۹۵-۱۹۰۹ – راه‌آهن دوچرخه‌ای ، آرتور هاچکیس
در اواخر قرن نوزده، آرتور هاچکیس برای مسیر رفت‌و‌برگشت بین “اسمیت‌ویل” و کوه “هالی” راهی جدید در نظر گرفت و آن را “راه‌آهن دوچرخه‌ای” نامید. اولین دوچرخه‌های به کار گرفته شده در این مسیر یک متر ارتفاع داشتند و مسیری در حدود ۳.۲کیلیومتر را می‌پیمودند. در طراحی این دوچرخه ها، چرخ جلو بزرگتر از چرخ عقب بود و توانایی حمل دو سرنشین را داشت و حداکثر سرعت آن سی کیلومتر بر ساعت بود. هزینه هربار استفاده از این دوچرخه ۱۰ سنت بود اما عواملی مانند تغییرات جوی، گل و لای و همچنین قرار گرفتن حیوانات در مسیر از لذت سفر کم می‌کرد. همین مسائل به افت شدید محبوبیت این وسیله منجر شد که در نهایت موجب ورشکستگی راه‌آهن دوچرخه‌ای در سال ۱۸۹۸ گردید.
Image Credit: Wikimedia Commons
۱۹۰۰ – پیاده‌بَر*، نمایشگاه جهانی پاریس
*:The Trottoir Roulant
این اثر در سال ۱۹۰۰ برای نمایشگاه جهانی ساخته و افتتاح شد. هدف از ساخت پیاده‌بَر که به آن “مار چوبی” نیز می‌گفتند، جلوگیری از خسته شدن بازدید کنندگان نمایشگاه بود. پیاده‌بر سرعتی بالغ بر ۱۰ کیلومتر بر ساعت داشت و مسافتی ۴۰۰ متری را طی می‌کرد تا به ۹۰ متری سطح زمین برسد. جایی که نمایی جامع و کامل را از برج ایفل به نمایش می‌گذاشت. طبق ادعای سازندگان، این وسیله ۳۱۶۸۰ مسافر را درساعت جابجا می‌کرده است.
