در ادامه بخش قبلی این مطلب، می‌خواهیم نگاهی به ۵ سیستم حمل و نقل بلندپروازانه دیگر بیندازیم که سعی در ایجاد تغییراتی اساسی در جهان داشتند و شکست خوردند.
چرا سیستم حمل و نقل نوآورانه؟
مهم‌ترین چیزی که هایپرلوپ ایلان ماسک نشان داد، میل سیری ناپذیر انسان به انجام حمل و نقل سریعتر، ارزان‌تر و در عین حال امن‌تر بود. اما این تغییرات اساسی به همین سادگی امکان پذیر نیست. از شروع به کار کردن اتومبیل‌ها تا جت‌های مافوق صوت که زمان سفر از قاره آمریکا به اروپا را به نصف رساندند، روش‌های بی‌شماری برای صنعت حمل و نقل به‌وجود آمد که سعی در همه گیر شدن داشتند و از زمان خود جلوتر بودند اما در قبرستان تاریخ دفن شدند.
در ادامه تعدادی از این پروژه‌های بلندپروازانه و گران‌قیمت را که حاصل رویاپردازی مخترعین آن دوره بوده است را می‌بینید. ایده‌هایی که تاثیرشان بر سیستم حمل و نقل امروزی انکار ناپذیر است.
Image Credit: Wikimedia Commons
۱۹۲۹ – هواپیمای ریلی، جورج بـِنی
جورج بنی در سال ۱۹۲۹ یک سیستم حمل و نقل مشابه مونوریل ابداع کرد که در آن یک واگن برروی یک خط ریل قرار می‌گرفت و در زیر واگن آن، چرخ‌هایی برای استحکام بیشتر قرار داشت. موتورهای آن نیز نیروی پروانه ها که عامل حرکتی وسیله بودند را تامین می‌کرد. انتظار می‌رفت که حداکثر سرعت هواپیمای ریلی به ۲۴۱کیلومتر بر ساعت برسد و بتواند فاصله بین گلاسکو تا ادینبرو(در کشور اسکاتلند) را تنها در ۲۰ دقیقه طی نماید. در سال ۱۹۳۰ این طرح در آزمایشات میدانی موفق عمل کرد اما رکود بزرگ اقتصادی حاکم در بریتانیا و سپس شروع جنگ جهانی دوم، مانع از حضور سرمایه گذار برای این طرح گردید.
Image Credit: Histografy
۱۹۵۶ – دلفین طلایی لیبرتی
اتوبوس پرسرعتی که طبق گفته سازندگانش و به لطف موتور پرقدرت ۴۰۰ اسب بخاری‌اش، می‌توانست با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند. اما این اتوبوس خارق‌العاده هیچگاه به بازار راه پیدا نکرد تا به خیل عظیم خودروهای آینده نگرانه ای که هیچگاه عرضه نشدند بپیوندد.
Image Credit: Wikimedia Commons
۱۹۶۲ – قطار ژیروسکوپی
در نزدیکی هزاره سوم بود که لوئیس برنن، مخترع استرالیایی با ایده قطار ژیروسکوپی به میدان سیستم های حمل و نقل پیشرفته وارد شد. ایده وی قطاری بود که با بهره گیری از دو ژیروسکوپ در دو طرف هر واگن برای حرکت فقط به یک طرف ریل نیاز داشت. همانطور که در تصویر می‌بینید این قطار از تستی که با حضور ۴۰ سرباز سوار روی آن در سال ۱۹۰۹ انجام شد سربلند بیرون آمده است. در عین حال بعلت تبعات سهمگینی که از کار افتادن یکی از ژیروسکوپ ها می‌توانست به وجود بیاورد این قطار هیچگاه به سیستم حمل و نقل وارد نشد.
Image Credit: Wikimedia Commons
۱۹۶۴ – اسکای‌باس (اتوبوس آسمانی)
اتوبوس هوایی یا با نام جامع “خط سریع‌السیر حمل و نقل” در جهت تحولی در عرصه حمل و نقل سریع در شهر پیتبورو ساخته شد. این اتوبوس‌های خودکار بر روی یک مسیر بتنیِ بالاتر از سطح زمین قرار داشتند و کار خود ر ابه صورت روزانه انجام می‌دادند. در سال۱۹۶۵ مسیر ۳کیلومتری مخصوص به نمایشگاه شهر الگینی ساخته شد. حتی خود “والت دیزنی” هم سفر با آن را امتحان کرد. اما پرهزینه و بلندپروازانه بودن این پروژه، مانع از عملی شدن آن در شهر پیتزبورو با شد.
Image Credit: pb+/YouTube
۱۹۶۵-۱۹۷۴ – هوا قطار
قطارهوایی یک وسیله نقلیه سریع‌السیر بود که در اوایل دهه شصت میلادی طراحی و ساخته شد و از آن برای مسافرت‌های لوکس با استفاده از خاصیت شناوری مغناطیسی استفاده می‌شد. در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ تعدادی مسیر آزمایش برای این وسیله بوجود آمد که طولانی ترین آن ها، مسیری با طول ۲۰ کیلومتر در لوآره فرانسه بود. دستگاه‌های فشرده کننده هوا بر روی سطح قطار قرار داشتند که فشار هوا را به زیر قطار هدایت می‌کردند و موتورهای هواپیمایی برای افزایش سرعت قطار در عقب آن تعبیه شده بودند. این پروژه موفق به جذب سرمایه گذاران نشد و پس از اقبال عمومی‌به “قطارهای TGV” یا “قطارهای تندرو” در فرانسه، در سال ۱۹۷۹ این پروژه منحصر به فرد، به کلی رها شد.
منبع: futurism
